A gdy szedł dalej, zobaczył dwóch innych braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i jego brata, Jana. Byli w łodzi ze swoim ojcem Zebedeuszem i naprawiali sieci. Ich także powołał, a oni natychmiast zostawili łódź ojca i poszli za Nim. Mt 4, 21-22

Jakub Większy Apostoł, zwany także Starszym, dla odróżnienia od Jakuba Mniejszego (Młodszego), brat Jana Ewangelisty, jeden z pierwszych powołanych przez Chrystusa apostołów. Jak czytamy we fragmencie Ewangelii według św. Mateusza, Jakub wraz z Janem natychmiast zostawili łódź ojca i poszli za Nim.

Obaj bracia cechowali się porywczością, czym zasłużyli sobie na miano synów gromu, nadanego im przez Jezusa po tym, kiedy pewne miasto w Samarii nie chciało przyjąć Jego i Jego uczniów. Jakub i Jan chcieli bowiem, aby w owe miasto uderzyły pioruny, jako karę za niegościnność.

Święty Jakub, jako jeden z uprzywilejowanych uczniów Chrystusa, był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor oraz Jego modlitwy w Ogrójcu. Jak głosi legenda, św. Jakub zaraz po Zesłaniu Ducha Świętego wybrał się w podróż do Hiszpanii, by tam głosić Chrystusa, dlatego też jest głównym patronem tego kraju. Po powrocie do Jerozolimy, został jej pierwszym biskupem, co przyczyniło się w 44 roku do jego męczeńskiej śmierci z polecenia Heroda I Agryppy:

W tym czasie król Herod zaczął prześladować niektórych wiernych Kościoła. Mieczem zabił Jakuba, brata Jana(...) Dz 12, 1-2

Według tradycji, św. Jakub przed samą śmiercią ucałował swojego kata, czym tak go wzruszył, że ten od razu nawrócił się na wiarę w Jezusa Chrystusa i z tego powodu natychmiast sam poniósł śmierć. Św. Jakub został pierwszym męczennikiem wśród apostołów, do samej śmierci wyznając Jezusa i żyjąc według Jego przykazań.