Książka ,,Jeszcze jeden oddech” została napisana przez Paula Kalanithi podczas zmagania się z nowotworem. Młody bo zaledwie 36-letni, świetnie zapowiadający się neurochirurg po otrzymaniu okropnej diagnozy postanawia przenieść na papier swój ból, refleksje, pytania. Jego opowieść stała się międzynarodowym bestsellerem. W czym tkwi fenomen powieści?

Książka wpadła w moje ręce zupełnie przypadkowo, podczas odwiedzin u koleżanki. Przeczytałam fragment, który wydał mi się całkiem ciekawy. Jednak po chwili pojawiła się myśl: ,,Książka o śmierci? W moim wieku chyba nie czyta się takich powieści...” intuicyjnie jednak po nią sięgnęłam i pochłonęła mnie ona całkowicie.

Paul rozpoczyna swoją opowieść od momentu oczekiwania na diagnozę. Wówczas powraca on wspomnieniami do czasów dzieciństwa. Opowiada o rodzinie, miłości do literatury i wreszcie decyzji o podjęciu studiów z zakresu medycyny. Opisuje poszczególne stopnie studiów, poznawanie tajemnic ciała ludzkiego, pierwszych pacjentów, zabiegi. Wszystko jednak jest przepełnione pytaniami o to czym jest śmierć i jakim być lekarzem. W jaki sposób podejmować decyzje, rozmawiać z pacjentem i jego rodziną? Jak przekazać trudne wiadomości? To swoisty opis dojrzewania wrażliwego człowieka, pragnącego nie zagłuszyć uczuć w szalonym trybie pracy. Paul pisze otwarcie o sukcesach i porażkach, o radościach i zmęczeniu. Z jednej strony jest ,,zwykłym” młodym lekarzem, który dąży do awansu. Z drugiej strony nieustannie poszukuje swojej drogi, powołania w powołaniu.

Druga część książki ,,Nie ustanę aż po grób” to opowieść o chorobie, leczeniu, narodzinach córeczki i miłości do żony. Paul przechodzi przez różne stany- zaprzeczenie, gniew, negocjacje i akceptację. Przewartościowuje swoje życie. Zadaje pytania Bogu. Z lekarza staje się pacjentem. Wciąż stawia jedno pytanie: jak przeżyć pozostały mu czas? Nie wie jak wiele jeszcze go ma - kilka miesięcy czy kilka lat. Podejmuje się napisania tej książki.

Niestety, szybki postęp choroby i jego wczesne odejście uniemożliwiły mu ukończenia jej. Epilog jest opisem śmierci i pogrzebu Paula, ale przede wszystkim wyrazem głębokiej miłości jego żony Lucy.

Wciąż nie wiem, co skłoniło mnie do sięgnięcia po tę książkę - chęć zabicia nudy, a może właśnie pragnienie odnalezienia odpowiedzi o sens cierpienia i śmierci. Dziś wiem jedno - ta książka jest przede wszystkim dla nas, młodych ludzi! Paul, choć kilkanaście lat starszy, niewiele różnił się od nas. Miał ideały i cele do których dążył- studia, praca, kariera, małżeństwo i rodzina. Jednocześnie wciąż zadawał sobie pytanie o cel swego życia. ,,Uczyniwszy na wieki wybór,/ W każdej chwili wybierać muszę”- powiedział polski filozof Jerzy Liebert. Autor książki szukał swej drogi jako lekarz i człowiek. W swojej opowieści próbuje przeniknąć tajemnicę śmierci, ale przede wszystkim tajemnicę życia. Paul nie walczy o DŁUGIE życia, walczy o w pełni WARTOŚCIOWE życie.

Czym więc jest książka ,,Jeszcze jeden oddech”? Poradnikiem jak godzić się ze śmiercią? Podręcznikiem etycznym dla przyszłych lekarzy? Wywodem teologicznym? A może zachętą do jak najgłębszego i świadomego przeżywania życia? Wezwaniem, by mieć odwagę zadawać trudne pytania i poszukiwać niejasnych odpowiedzi?

Rozstrzygnąć to można tylko po przeczytaniu tej niezwykle poruszającej, przepełnionej poezją i Biblią opowieści o pięknym życiu Paula. Jednak lojalnie Cię uprzedzam, że gdy skończysz tę książkę i odłożysz ją, zrodzi się w Tobie wiele pytań o Twoje życia. Czy masz odwagę zadać je sobie i szukać na nie odpowiedzi?

Anna Szuflicka